Ebü’lMuîn Meymûn b. Muhammed b. Muhammed b. Mu’temid enNesefî kurucusundan sonra Mâtüridiyye mezhebinin en önemli kelamcısı olarak nitelenen büyük bir İslâm âlimdir. Nesefî, 438/1047 yılında, o tarihlerde Mâverâünnehir bölgesinin en önemli ilim ve kültür merkezleri arasında yer alan Nesef’te doğdu. Öğrenim hayatı hakkında kaynaklarda bilgi bulunmamakla birlikte, onun canlı bir ilim ortamında yetiştiği ve çeşitli ilim adamlarından ders aldığı söylenebilir. Zaten babası ve dedesinin Hanefî mezhebi âlimleri arasında olduğu bilinmektedir. Nesefî, döneminin geleneğine uygun olarak aldığı ilmi geliştirerek kendisinden sonra gelen nesillere aktardı ve pek çok öğrenci yetiştirdi. Ebü’lMuîn enNesefî 25 Zilhicce 508 (22 Mayıs 1115) tarihinde muhtemelen Buhara’da vefat etti.

Nesefî tefsir ve fıkıh alanında da önemli çalışmalar yapmakla birlikte genelde kelâmcı yönü ile tanınmaktadır. Onun en meşhur ve hacimli eseri Tebsıratü’ledille, Mâtürîdî’nin Kitâbü’tTevhîd’inden sonra bu ekolün en değerli kaynağı kabul edilir.