Kaynaklar, asıl adı Ebû Muhammed Abdullah b. Ali b. el-Cârud en-Nisâbûrî olan İbnü'l-Cârud'un hayatıyla ilgili çok fazla ayrıntı vermemektedirler. Bununla beraber hadis münekkitlerinin kendisinden övgüyle bahsettiği hadis hafızı ve fakih olduğu bilinmektedir.

Hicri 230 (m. 845) yılında Nişâbur'da doğdu. Fakat ömrünü Mekke'de mücavir olarak geçirdi. Kendisinden ilim tahsil ettiği başlıca hocaları şunlar: Ya'kub b. İbrahim ed-Devrâkî, eşec el-Kindî, İbnü Hüzeyme. Ayrıca büyük hadis bilginlerinden İbn Râhuye, Ali b. Hucr ve Ahmed b. Menî gibi kimselerden de istifade ettiği belirtilmektedir.

Diğer yandan kendisinden ders okuyan başlıca öğrencileri ise şunlardır: Kız kardeşinin oğlu Yahya b. Mansur el-Kâdî, İbnü'ş-Şarkî, Da'lec b. Ahmed ve Taberânî.

Ömrünü hadis ve hadis ilimlerine hizmetle geçiren İbnü'l-Cârud hicri 307 (m. 919-920) yılında Mekke'de vefat etmiştir.

İbnü'l-Cârud'un kaynaklarda zikredilen birkaç eseri şunlardır:

el-Müntekâ mine's-süneni'l-müsnede an Resûlillâh sallallahü aleyhi ve sellem (Türkçesi: Efendimizin Dilinden İslam Ahkâmı, çev. Adem Yerinde, İstanbul: İz Yayıncılık, 2006)
Kitâbü'l-cerh ve't-ta'dil
el-Ahâd fî esmâi's-sahâbe
el-Esmâ ve'l-künâ