1932'de Hindistan'ın Uttar Pradeş eyaletine bağlı Mau-nath Bhanajan şehrinde doğdu. İlk, orta ve yüksek tahsilini Hindistan'da tamamladı. Darü'l-Ulûm Deoband'dan mezun olduktan sonra (1952), yüksek lisansını el-Ezher'de (1955), doktorasını da Cambridge'de (1966) tamamladı. Doktorasını tamamladıktan sonra bir süre Katar Millî Kütüphanesi'nde müdürlük görevini yürüten A‘zamî daha sonra Suudî Arabistan (Ümmü'l-Kurâ), İngiltere (Oxford) ve ABD'de (Michigan ve Princeton) çeşitli üniversitelerde öğretim üyeliğinde bulundu. Hadis sahasındaki araştırmalarıyla tanınan yazar 1980 yılında Kral Faysal Uluslararası İslami Araştırmalar Ödülü'ne layık görülmüştür.

Eserleri:
Studies in Early Hadith Literature (1968; İlk Devir Hadis Edebiyatı, çev. Prof. Dr. Hulusi Yavuz, İstanbul: İz Yayıncılık, 1993)
Studies in Hadith Methodology and Literature (1977; Hadis Metodolojisi ve Edebiyatı, çev. Recep Çetintaş, Kayseri: Usûl Yayınları, 1998; gözden geçirilmiş 2. bs., İstanbul: İz Yayıncılık, yayına hazırlanıyor)
On Schacht's Origins of Muhammadan Jurisprudence (1985; İslâm Fıkhı ve Sünnet –Oryantalist J. Schacht'a Eleştiri-, çev. Mustafa Ertürk, İstanbul: İz Yayıncılık, 1996)
Dirâsât fi'l-Hadîsi'n-Nebevî (2 Cilt, 1976)
Küttâbü'n-Nebî (1394)
Menhecü'n-nakd inde'l-Muhaddisîn
el-Muhaddisîn mine'l-Yemâme (1994)