(Prof. Dr.); 1962 yılında doğdu. 1984 yılında Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesini bitirdi ve aynı yıl bu fakülteye İslâm Felsefesi Araştırma Görevlisi olarak girdi. “Farabi’nin Nübüvvet Nazariyesi” isimli teziyle yüksek lisansını tamamladı. Almanya ve İspanya’da alanıyla ilgili araştırmalar yaptı. 1992 yılında “İbn Bâcce’nin İnsan Görüşü” konulu tezle doktor unvanı aldı. 1993 yılında yardımcı doçent, 1997 yılında İslâm Felsefesi Doçenti oldu. 1996 yılında TürkmenistanMahtumkulu Devlet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nin Aşgabat’taki açılış ve kuruluşunu gerçekleştirmek üzere görevlendirildi. Bu fakültede, öğretim üyesi ve idareci olarak üç yıl çalıştı. 2003 yılında İslâm Felsefesi Profesörü oldu. Halen Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde öğretim üyesidir. Evli ve iki çocuk sahibidir. Başlıca çalışmaları şunlardır:

İbn Bâcce’nin İnsan Görüşü, İstanbul 1997.

Gazâlî: Muhafazakar ve Modern, Bursa 2001.

Fârâbî’de Din Kavramı, Bursa 2003.

Fârâbî, Din Üstüne (çeviri), Bursa 2003.

“İbn Bacce ve Yalnız Yaşama Üzerine”, Yedi İklim, c. 4, s. 31, 1992.

“elizah fi’lhayri’lmahz ve Onun Tesirini Yansıtan Bir Grup Risale”, Marife, 2/1, 2002.

“Gazali’nin İlim ve Fikir Dünyası”, İslami Araştırmalar, c. 13/34, 2000.

“Bursevi’de Felsefe Kavramı”, İslami Araştırmalar, 2004.

“Ehli Sünnette AkılNakil İlişkisi”, Uluslararası Ehli Sünnet Sempozyumu, İSAV 2004.

“Ehli Sünnetin Fikri Zemini Üzerine Genel Bir Değerlendirme”, İslamiyat 8